Είμαι η Έλενα.

Είμαι η Έλενα και αυτή είναι η φωνή μου.

?Δε θα με ακούσεις να σου μιλάω για θετική σκέψη. Ούτε για κόσμους ονειρικά πλασμένους, στρωμένους με ροδοπέταλα.
Δε θα με συναντήσεις στη μαγική στιγμή του τώρα. Κάθε φορά που χρειάζομαι να με αγαπήσεις λίγο πιο δυνατά, δεν θα το ζητάω πρώτα από τον εαυτό μου.

?Δεν ξέρω τι είναι η γιόγκα της απόλυτης ευδαιμονίας και η αυτογνωσία της απόλυτης χαράς και ισορροπίας. Δε με ενδιαφέρει να αναζητώ με μανία τη σύνδεση με τον ανώτερο εαυτό μου, γιατί ο άλλος, ο κατώτερος (;;) φωνάζει πολύ και με ξεκουφαίνει.

?Εμένα θα με συναντήσεις στην ανθρώπινη μου φύση. Θα με δεις να εστιάζω στη λύση και όχι στο πρόβλημα.
Θα με ακούσεις να ζητάω βοήθεια όταν τη χρειάζομαι. Δεν έχω την ψευδαίσθηση πως τα καταφέρνω όλα μια χαρά και μόνη μου. Έχω ανάγκη να με αγαπάς πολύ και να με πηγαίνεις όμορφες βόλτες. Να είσαι δίπλα μου χωρίς να πιστεύεις πως εγώ δεν έχω ανάγκη. Έχω. Όπως και εσύ. Ακόμα και αν δεν μοιράζομαι από την πληγή. Συνειδητά, επιλέγω το σημάδι.

?Έχω και σκοτεινές μέρες. Που με βρίσκουν αγκαλιά με εκείνα τα άλλα συναισθήματα που κανείς δε θέλει να νιώθει -και κανείς δεν αποφεύγει.

?Είμαι η Έλενα και δε ζω μόνο το παρόν. Ζω στο παρόν, άλλωστε δεν έχω και επιλογή.
Κουβαλάω το παρελθόν μου και είναι ο θησαυρός μου. Σχεδιάζω το μέλλον μου γιατί πολύ θέλω να το ζήσω όπως εγώ επιλέγω.
Είμαι η Έλενα και δεν τα βλέπω όλα θετικά. Γιατί δεν είναι όλα θετικά. Υπάρχουν από όλα εκεί έξω. Όπως και εδώ μέσα, μέσα μας.

?Κάνω το καλύτερο που μπορώ. Όχι κάθε μέρα. Αλλάζω. Γνώμες, δουλειές, πόλεις, φίλους, χρώματα, διαθέσεις.
Έτσι προχωράω. Με το κεφάλι ψηλά.
~και ενίοτε χαμηλά.
Με την απόφαση να συνεχίζω να είμαι εδώ.
Και να χαμογελάω στο σύμπαν που αδιαφορεί εντελώς για τη δική μου πρόοδο αν εγώ δε δουλέψω σκληρά.

?Είμαι η Έλενα και παραμένω άνθρωπος.
Και αυτό, στις μέρες μας, δεν το λες και λίγο.

Έλενα Μουρατίδου