Life as it is. Light as it is.

Για το φως, που έρχεται και φεύγει και για τη στιγμή, που ήρθε και έμεινε.

Για εκείνη την κάθε στιγμή, που με λίγο φως, μένει μαζί σου για πάντα. 

Και γίνεται ιστορία. Η δικιά σου, ολόδικια σου ιστορία.

Εσύ και η στιγμή. 

Η μοναδικά δική σου.

Εσύ και η ιστορία.

Μία ιστορία γεμάτη απο εσένα που την κατοικείς. Γεμάτη ομόκεντρους κύκλους που έκλεισαν απότομα. Μία ιστορία γεμάτη αληθινά βλέμματα. Γεμάτη και από βλέμματα που δεν τα γνωρίζεις πια, γεμάτα και αυτά από τις δικιές τους ιστορίες. 

Μία ιστορία γεμάτη.

Από εσένα, που κατοικείς στο φως. Και από εσένα που πηγαινοέρχεσαι μετέωρος στο σκοινί της ζωής. Γεμάτη από εσένα που πήγες και είδες. Και τώρα ξέρεις να μη φοβάσαι. Να τολμάς. Να ζεις.

Στιγμές σπιρτόκουτα.

Στιγμές αλλόκοτες. 

Στιγμές που διαλυόνται μέσα στην άπειρη ασημαντότητα τους. 

Πόσο σκοτάδι άραγε, αντέχει το φως;