I choose to get up
Στην εποχή που το “Positive” επιβάλλεται μέσω δηλώσεων, προτάσεων, σκέψεων, ψυχολογίας, αφήνω εδώ αυτό τη σκέψη.
Δεν ξέρω αν είναι θετική ή λιγότερο θετική. Κατά βάση, είναι ενδυναμωτική.
Και εκεί, ακριβώς εκεί, θα με βρεις και εμένα να ακουμπάω. 
Σε οτιδήποτε βοηθάει τα κυτταρά μου να ζωντανεύουν ξανά, σε οτιδήποτε μου δίνει ώθηση να ξεκινήσω, να συνεχίσω, να αδράξω άλλη μία ευκαιρία, να ξεβολευτώ για να βολευτώ ακόμα καλύτερα. Σε όλα αυτα που με σπρώχνουν να μην μείνω στην κούραση, στο άδειασμα, στη θλίψη και στο τραύμα για πολύ. Να μου θυμίσω, όσες φορές χρειαστεί, πως έχω την επιλογή -και την ευφυΐα- να το αλλάξω.
Δε θα με βρεις ούτε στην άλλη μεγάλη τάση της εποχής, αυτήν «της πλήρους αποδοχής», το «απόλυτο, πλήρες παραχάιδεμα» μου. Που τελικά όχι μόνο με κρατάει στάσιμη -και η ζωή περνάει και δεν ξαναγυρνάει 
Κατά βάση με κρατάει μακριά από αυτήν την ευκαιρία της συνέργειας που έχω, κάθε μερα, να δημιουργώ ζωή, μαζί με τη ζωή.
Με κρατάει μακριά από το να ανακαλύψω τη δύναμη μου και να πάψω να τη φοβάμαι. Και εγώ τη δύναμη μου επιλέγω να μην την αμφισβητώ, επιλέγω να την χρησιμοποιώ. Γιατί, την αναγνωρίζω.
Στην εποχή του «positive» και «της πλήρους αποδοχής», εγώ επιλέγω την ευφυΐα.Επιλέγω να είμαι ζω-ντανη.
And I have some fight still in me.
So I choose to get up. Dust off. Re-load.
Recalibrate. Re-engage. And go out on the attack.
Ακριβώς όπως μας τα λεει ο κύριος Jocko.
Όμορφα και ενδυναμωτικά.