Περίεργες μέρες

Σημερα ξύπνησα περίεργα.

?Κοίταξα πίσω το χειμώνα μας, τις απόκοσμες κορυφές του, τα «διαφορετικά ανταμώματα» που μας επιφύλασσε.

?Είδα τους πολύχρωμους κύκλους της Άνοιξης να κλείνουν σιγά σιγά. Μια Άνοιξη, ανάσα αναγκαία.
Και μέσα στο λόγο που βγαίνει κοφτερός και απότομος, μέσα στις αντοχές που δεν υπάρχουν πια, είδα να ξεθωριάζει το κλαδάκι της ανθρωπιάς που μας κρατάει ζωντανούς.

?Εσύ που με ακούς εκεί έξω και εδώ μέσα, βάστα γερά και μην το χάσεις.
Μη σκληρύνεις μέσα στο θυμό σου, μην μπερδευτείς στην τρικλοποδιά της αγανάκτησης.

Κράτα τον άνθρωπο ζωντανό.

Τάισε τον με ζωή.

Κράτα τον άνθρωπο από το χέρι.

Και προχώρα, με το κεφάλι ψηλά.

Έλενα Μουρατίδου